küp

1.

is. Kürədə bişmiş sarı palçıqdan, gildən qayrılan iri saxsı qab. Su küpü. Bir küp sirkə. Küpü doldurmaq. – Mənim rəhmətlik dədəm burada yeddi küp qızıl basdırıb. «M. N. lətif». Pusqu üçün girdi küpün dalına; Çəkdi əlin bığına, saqqalına. S. Ə. Ş.. Çoban məşəlin yanındakı iri küpdən bir parça <neft> götürüb məşələ atdı. M. Rz.. Küp qəbri tar. – çox qədimlərdə ölülərin basdırıldığı və indi qazıntı halında tapılan küpə – qəbir.

◊ Küp dibində yatan – daim sərxoş halda olan adam haqqında. Küp dibində yatmaq – həddindən çox içmək, həmişə sərxoş olmaq, sərxoşluq etmək. <İskəndər:> . . Cəlal, ay Cəlal! Sən də mənim kimi dərs oxuyub qurtarandan sonra, başlayacaqsan İskəndər dadaşın kimi küp dibində yatmağa. C. M.. Küp qarısı – bax küpəgirən. Daha pünhan qala bilməz nə xeyir, nə şər əməli; Küdurətin küp qarısı gələ bilməz kələk bizə. Şəhriyar. Küpünə girmək (çaxırın və s. içkinin) – həddindən artıq içmək (şərab və b. içki). <Məşədi Səfərqulu:> Sən öləsən, şərabın küpünə girir. S. S. A.. Küpünü yum! – ağzını yum! sus!

2.

is.

1. Bax dibcik. Tüfəngin küpilə vurub boynuna; Əl salıb cibinə, həmi qoynuna. . . H. K. S.. <Gödək kişi> tüfəngin küpünü yerə qoydu, sağ əlini <Qədirə> verdi. M. C.. Əsgər əlini tüfəngin küpünə vurdu. Ə. Ə.. // Keçmişdə ağızdan, dolma tüfənglərdə və tapançalarda lülə ilə çaxmağın arasında piston qoyulan yer. <Ovçu> çaxmağı qaldırıb gördü ki, küpündə piston da var. M. Rz..

2. Baltanın sapı keçirilən yerin arxa hissəsi. Baltanın küpü ilə vurmaq.

3. Xəncər və s. kimi kəsərtilərin əllə tutulan hissəsi, dəstəsi, qəbzəsi.

4. Buxovun açarla açılıb-bağlanan hissəsi. Buxovun küpü.